Friday, September 4, 2009

DARI ANAKMU.....

kasihmu tak mungkin ku lupakan...
cuma kadang-kadang aku khayal dalam arus duniawi....
tatkala nasihatmu menjadi titisan hangat ditelingaku..
tatkala aku lupa akan nasihatmu..
layak kah aku mmenjadi anakmu??
kau sentiasa mendoakan kesejahteraanku..
doamu tak pernah putus walau aku terus dalam tidurku...
solatmu sentiasa berakhir dengan doamu untukku...
suaraku tak pernah hilang ditelingaku..
kasih sayangmu tak reput ditelan zaman....
namun anakmu ini sering lupa akan itu leka...
layakkah aku menjadi anakmu...ibu???
airmata ini menitis tatkala aku tekenang wajahmu ibu...
kasihmu sungguh murni tak setanding kasihku untukmu..
layakkah aku dipanggil anakmu??
tatkala aku bersedih kau sentiasa ada di sisi ku menenangkan anakmu ini...
tatkala aku menagis meratapi kehilangan barangku..kau sentiasa di sisi untuk memujukku...
mampukah aku melakukan semua itu tatkala kau pula memerlukanku???
jika tidak,layakkah aku dipanggil anakmu??
ibu...
mengapa nasibmu sebegini mendapat anak sepertiku..
layakkah aku dipanggil anakmu...ibu....
ibu.....
kemana sahaja kau berada..ku sentiasa mendoakan kesejahteraanmu...